Το “τέλειο” είναι ένα ιδανικό που αξίζει να επιδιώκει κανείς, η κατάκτηση υψηλών προτύπων και η συνεχής βελτίωση είναι πηγές ευτυχίας. Ωστόσο, η επιδίωξη του ιδανικού δεν ταυτίζεται με την τελειομανία. Αυτοί που επιδιώκουν το ιδανικό “κάνουν το καλύτερό τους”, μαθαίνουν από τα λάθη, είναι ευέλικτοι, ανθεκτικοί και νιώθουν αυτοπεποίθηση. Από την άλλη πλευρά, οι τελειομανείς πρέπει να διασφαλίσουν την τελειότητα με κάθε κόστος, δεν ανέχονται κανένα λάθος, έχουν εμμονή με τον έλεγχο & τη λεπτομέρεια και συνήθως νιώθουν δυσφορία, θυμό ή αγωνία.

Η επιδίωξη υψηλών προτύπων μας επιτρέπει να είμαστε πιο παραγωγικοί, οργανωμένοι και καλύτερα προετοιμασμένοι, αλλά όταν τα πρότυπα γίνονται υπερβολικά τελικά βλάπτουν την απόδοση γιατί ανεβάζουν το άγχος, μειώνουν την ανθεκτικότητα και οδηγούν σε συγκρούσεις. Επομένως, γιόρταζε τις επιτυχίες σου συχνά και μάθε να αποφεύγεις την τελειομανία αμφισβητώντας την άκαμπτη σκέψη σου και επιδιώκοντας το “τέλειο” εντός πλαισίου (Πρακτικά: “ποιο είναι το ιδανικό με αυτά τα δεδομένα;”)